علی اخوان پور:
از عباس نوين روزگار
شنيدم که رئيس فيفا آمده ايران با آخوند حسن روحانی هم ملاقات کرده. دلم گرفت. ياد جمله ای از حبيب خبيری کاپيتان تيم ملی فوتبال افتادم که زمانی توی نامه به دوستش گفته بود: «اگر هرجا درست بشه، دستگاه ورزش درست شدنی نيست، چون اونها که در رأس کارند و عده يی بدتر از خودشون هم در کنارشون، تنها فقط به فکر خودشون هستند».
گفتم شايد همان بهتر که حبيب و امثال حبيب نماندند تا سالهای بعد ورزش و ساير جنايتهای اين آخوندها را ببينند. بعد به اين فکر افتادم که چقدر مايهٴ ننگ بود برای قهرمانان ملی ايران که زير عبای آخوندهای خونخوار، بروند و روی کرسی های ورزشی بايستند.
بعد يک دفعه ياد صفی از ورزشکارهای قهرمان افتادم که با دست همين آخوندها، اعدام شدند. يک زندگينامه از تختی داشتم که زير آن اسم ورزشکاران مردمی را نوشته بودم. نگاهشان که کردم ديدم دوباره احساس افتخار دارد جای آن غمزدگی را می گيرد. منظورم، اين قهرمانان هستد: مجاهد شهيد حبيب خبيری کاپيتان تيم ملی فوتبال، هوشنگ منتظرالظهور (ملی پوش کشتی فرنگی)، علاالدين (حميد) عترتی کوشالی، (فوتباليست تيم جوانان تهران)، رضا پيرميرانی (مربی کشتی دراردبيل)، مرتضی علی ميرزايی (کشتی گير و معلم ورزش در کرج)، مهدی زابلی (قهرمان وزنه برداری نوجوانان)، مجيد حاجی بيگی (قهرمان کاراته باشگاههای تهران)، فروزان عبدی (ملی پوش واليبال)، صمد منتظری (ملی پوش وزنه برداری)، مهشيد رزاقی (فوتباليست تيم هما)، محمدعلی علافچی (مربی ورزش)، منوچهر زنگويی (قهرمان بسکتبال)، سيد محمد عطا رودی (قهرمان و مربی تکواندو)، سيد اسدالله اميری (فوتباليست)، مجيد نظری (قهرمان جودو باشگاههای تهران)، شهرام زمان سلطانی، مجمد جوای موحد فخر، وحيد شکری پور (فوتباليست تيم ملی جوانان)، ايرج ماسوری (فوتباليست)، حميد مينايی (فوتباليست) حبيب هاشمی خواه (کشتی گير و داور)، قاسم مزرعه و خزعل زمانی و. ايرج اميدوار (بازيکن تيم فوتبال بانک ملی و تيم ملی ايران)
گفتم ای کاش قهرمانی پيدا می شد اين اسمها را روی ميز آقای بلاتر رئيس فيفا می گذاشت و می گفت: اين فقط يك گوشه از کارنامه آخوندها در ورزش ايران است و بعد اضافه می کرد:
آقای بلاتر بهتر است قبل از اين که به ديدار دولتهای جنايتکاری مثل رژيم ايران برويد تحقيقی در مورد رفتار اين دولتها با مردم خودشان و به طور ويژه با ورزشکاران و ملی پوشان به لحاظ حقوق بشری انجام داده و بعد مبادرت به ملاقات می کرديد. چون ما انتظار داريم که فيفا در اين مورد پيشقدم باشد.
در ضمن رژيمی که از شما دعوت به عمل آورده 53 بار در مجمع عمومی ملل متحد به خاطر نقض حقوق بشر محکوم شده است. اين رژيم کاپيتان تيم ملی فوتبال ايران را اعدام کرده است، اين رژيم نه تنها نيمی از جامعه ايران يعنی زنان را از ورزش محروم کرده است، بلکه حتی از حضور زنان در استوديومهای ورزشی و مسابقات فوتبال جلوگيری می کند. آقای بلاتر رفتن شما به کشوری که دارای چنين پروسه ضدانسانی و چنين کارنامه ننگينی از نقض حقوق بشر است باعث مشروعيت بخشيدن به اين گونه رژيمها می شود. اين باعث تأسف جامعه ورزشی است که فيفا اين مسايل را مد نظر قرار نمی دهد.
ــــــــــــــــــــ
عباس نوين روزگار در سالهای 1356 ـ 1347 از ستارگان فوتبال ايران بوده است. وی بازيکن عضو تيم ملی جوانان، تيم ملی اميد، و تيم ملی ايران بوده و همچنين برای باشگاه استقلال تهران توپ زده است.
شنيدم که رئيس فيفا آمده ايران با آخوند حسن روحانی هم ملاقات کرده. دلم گرفت. ياد جمله ای از حبيب خبيری کاپيتان تيم ملی فوتبال افتادم که زمانی توی نامه به دوستش گفته بود: «اگر هرجا درست بشه، دستگاه ورزش درست شدنی نيست، چون اونها که در رأس کارند و عده يی بدتر از خودشون هم در کنارشون، تنها فقط به فکر خودشون هستند».
گفتم شايد همان بهتر که حبيب و امثال حبيب نماندند تا سالهای بعد ورزش و ساير جنايتهای اين آخوندها را ببينند. بعد به اين فکر افتادم که چقدر مايهٴ ننگ بود برای قهرمانان ملی ايران که زير عبای آخوندهای خونخوار، بروند و روی کرسی های ورزشی بايستند.
بعد يک دفعه ياد صفی از ورزشکارهای قهرمان افتادم که با دست همين آخوندها، اعدام شدند. يک زندگينامه از تختی داشتم که زير آن اسم ورزشکاران مردمی را نوشته بودم. نگاهشان که کردم ديدم دوباره احساس افتخار دارد جای آن غمزدگی را می گيرد. منظورم، اين قهرمانان هستد: مجاهد شهيد حبيب خبيری کاپيتان تيم ملی فوتبال، هوشنگ منتظرالظهور (ملی پوش کشتی فرنگی)، علاالدين (حميد) عترتی کوشالی، (فوتباليست تيم جوانان تهران)، رضا پيرميرانی (مربی کشتی دراردبيل)، مرتضی علی ميرزايی (کشتی گير و معلم ورزش در کرج)، مهدی زابلی (قهرمان وزنه برداری نوجوانان)، مجيد حاجی بيگی (قهرمان کاراته باشگاههای تهران)، فروزان عبدی (ملی پوش واليبال)، صمد منتظری (ملی پوش وزنه برداری)، مهشيد رزاقی (فوتباليست تيم هما)، محمدعلی علافچی (مربی ورزش)، منوچهر زنگويی (قهرمان بسکتبال)، سيد محمد عطا رودی (قهرمان و مربی تکواندو)، سيد اسدالله اميری (فوتباليست)، مجيد نظری (قهرمان جودو باشگاههای تهران)، شهرام زمان سلطانی، مجمد جوای موحد فخر، وحيد شکری پور (فوتباليست تيم ملی جوانان)، ايرج ماسوری (فوتباليست)، حميد مينايی (فوتباليست) حبيب هاشمی خواه (کشتی گير و داور)، قاسم مزرعه و خزعل زمانی و. ايرج اميدوار (بازيکن تيم فوتبال بانک ملی و تيم ملی ايران)
گفتم ای کاش قهرمانی پيدا می شد اين اسمها را روی ميز آقای بلاتر رئيس فيفا می گذاشت و می گفت: اين فقط يك گوشه از کارنامه آخوندها در ورزش ايران است و بعد اضافه می کرد:
آقای بلاتر بهتر است قبل از اين که به ديدار دولتهای جنايتکاری مثل رژيم ايران برويد تحقيقی در مورد رفتار اين دولتها با مردم خودشان و به طور ويژه با ورزشکاران و ملی پوشان به لحاظ حقوق بشری انجام داده و بعد مبادرت به ملاقات می کرديد. چون ما انتظار داريم که فيفا در اين مورد پيشقدم باشد.
در ضمن رژيمی که از شما دعوت به عمل آورده 53 بار در مجمع عمومی ملل متحد به خاطر نقض حقوق بشر محکوم شده است. اين رژيم کاپيتان تيم ملی فوتبال ايران را اعدام کرده است، اين رژيم نه تنها نيمی از جامعه ايران يعنی زنان را از ورزش محروم کرده است، بلکه حتی از حضور زنان در استوديومهای ورزشی و مسابقات فوتبال جلوگيری می کند. آقای بلاتر رفتن شما به کشوری که دارای چنين پروسه ضدانسانی و چنين کارنامه ننگينی از نقض حقوق بشر است باعث مشروعيت بخشيدن به اين گونه رژيمها می شود. اين باعث تأسف جامعه ورزشی است که فيفا اين مسايل را مد نظر قرار نمی دهد.
ــــــــــــــــــــ
عباس نوين روزگار در سالهای 1356 ـ 1347 از ستارگان فوتبال ايران بوده است. وی بازيکن عضو تيم ملی جوانان، تيم ملی اميد، و تيم ملی ايران بوده و همچنين برای باشگاه استقلال تهران توپ زده است.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen