روشن شدن دوباره موتور کشتار و اعدام رژیم آخوندی

علی‌ اخوان پور:

در کمتر از چند ساعت، 18 نفر به دار کشیده شدند. حبیب الله گلپری پور جمعه شب ساعت 12، رضا اسماعیلی ساعت 4 صبح شنبه و 16 فعال سیاسی بلوچ را در همان روز یعنی شنبه چهارم آبان اعدام کردند.

 

به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، حبیب الله گلپری پور به عنوان یک زندانی کرد در تاریخ ۲۴ اسفندماه سال۸۸ (١٥ مارس ٢٠٠٩) در شعبه یک دادگاه انقلاب شهر مهاباد به ریاست قاضی خدادادی در یک جلسه چند دقیقه‌ای به اتهام عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (موسوم به پژاک) به اعدام محکوم ‌شد. رضا اسماعیلی، دیگر زندانی سیاسی کرد نیز در تابستان سال ٨٨ به اتهام محاربه و همکاری با پژاک به اعدام محکوم شده بود.

  

جمهوری اسلامی حافظ امنیت مردم نیست و همواره در مقابل مردم و نیروهای آزادی خواه ایستاده است و تنها برای حفظ کیان قدرت خود عمل می کند. شکی نیست که جمهوری اسلامی هر نیروی مخالفی را به اسم "اشرار و فتنه گر" سرکوب می کند و سال هاست که با این تبعیض و بی عدالتی روبرو بوده ایم. بیست و پنج سال پیش نیز با همین توجیه که مجاهدین به ایران حمله کرده اند، بسیاری از زندانیان سیاسی را به تلافی اعدام کردند و هنوز پاسخی رسمی به این جنایت ها نداده اند، در حالی که برنامه اعدام ها از قبل طراحی شده بود. حتی اگر برنامه ای برای اعدام نداشتند، اعدام تلافی جویانه زندانیان تنها بهانه ای برای موجه نشان دادن یک جنایت آشکار است. لازم و ضروری است که ما و جامعه حقوق بشر نسبت به این بی عدالتی ها به شدت اعتراض و آن را محکوم کنیم تا جمهوری اسلامی به خود اجازه ندهد که هر زمان اراده کند، مردم بی دفاع را به جوخه های مرگ بسپارد.

 

اعدام شانزده زندانی سیاسی بلوچ با این توجیه که افرادی از گروه جیش العدل به مرزبانان ایران حمله کرده و تعداد 14 نفر را کشته و عده ای را نیز مجرو ح کرده اند.، عملی به شدت ضد بشری و خلاف حق زندگی برای انسان ها است و جمهوری اسلامی باید به به مردم و خانواده های جان باختگان پاسخ گو باشد. این که اصل ماجرا چیست، ما نه اطلاع دقیقی داریم و نه می خواهیم وارد دعواهای شیعه-سنی شویم، آنها نیز با این توجیه که جمهوری اسلامی در همدستی با حکومت سوریه اقوام را سرکوب و سنی کشی می کند، این عمل تلافی جویانه را انجام داده اند. از نظر ما تمامی این کشتارها غیرانسانی و محکوم است و با خانواده های آسیب دیده که قربانی قدرت طلبی انحصارگران می شوند، ابراز همدردی می کنیم.