علی اخوان پور:
روی کار آمدن حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور ایران ؛ هم پاسخ ولی فقیه بود به سرکوب قیام مردم در خرداد ماه 1388 و هم پاسخی به آتشِ زیرِ خاکسترِ خشم نهفته مردم و جوانان ایران . این شورش اگر چه بدلیل آلودگی و آمیخته شدن به ایده های اصلاح طلبان حکومتی و نا کار آمدی و نا پیگیر بودن رهبران سمبلیک آن موسوی و کروبی ؛ شکست خورد و به نتیجه مطلوب نرسید ؛ ولی ولی فقیه را از خواب سلطنت ابدی بیدار کرد و زنگ خطر جدی را برای او بصدا در آورد .
حسن روحانی رئیس جمهوری است که از دل نیروهای امنیتی به این مقام منصوب شده است و نقطه مثبت کابینه خود را هم وجه امنیتی آن دانسته و بآن افتخار می کند ؛ روحانی میگوید : .... اگر کسی فهم امنیتی داشته باشد حُسن است و همه ما بآن افتخار میکنیم . روحانی برای ادعای خود دلایل موجه ای دارد ؛ نخست و مهمتر از همه اینکه حفظ و بقاء نظام در گرو همین فهم امنیتی بوده و میباشد و با مدیریت سرکوب توسط همین کارگزاران امنیتی نظام بوده است که این رژیم توانسته است ؛ تا امروز به حیات ننگین خود ادامه بدهد ؛ ضمن اینکه خود وی در بالاترین پستهای مختلف امنیتی در این رژیم مشغول بکار بوده است .
بر اساس همین ضرورت بوده است که آقای رئیس جمهور ؛ کابینه دولت " تدبیر و امید " خود را از میان خبرگان و کار کشته ترین فرماندهان و مدیران وزارت اطلاعات و ارگانهای امنیتی نظام برگزیده است . تا این کابینه اش بتواند تدابیری بهتر برای مراقبت از بقای نظام آخوندی اتخاذ نماید . حسن روحانی خود به مدت 16 سال در رأس دبیر خانه " شورای امنیت ملی " یعنی حساس ترین و مخوف ترین ارگان امنیتی و برنامه ریز سرکوب و ترور ؛ قرار داشته است .
اگر چه در نظام جمهوری اسلامی ؛ هر رئیس دولتی در انتخاب اعضاء دولت با این مشکل جدی مواجه است ؛ که بندرت می تواند در درون این نظام افرادی پیدا کند که در تعدیات و جنایات رژیم در این 34 سال سهیم نبوده باشد و پرونده قطوری از دزدی ؛ فساد و جنایت نداشته باشد . ولی قالب کردن این دزدان و جنایتکاران بعنوان اعضاء دولتی معتدل و میانه رو و خیر خواه مردم ؛ توهین آشکار به شعور مردم ایران است .
مثلا" معرفی پور محمدی ؛ کسی که در قتل هزاران زندانی سیاسی دست داشته و به جرم جنایت علیه بشریت از سوی نهادهای حقوق بشری و حقوقدان های بین المللی متهم است ؛ آنهم به بعنوان وزیر دادگستری ــ وزارت خانه ای که باید مرکز عدل و دادخواهی باشد ــ غیر از توهین و دهن کجی آشکار به خانواده های داغدار هزاران زندانی اعدام شده ؛ چه معنی میدهد ؟
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen