ملاحسن روحانی در روضه های انتخاباتی از آزادی زندانیان سیاسی سخن گفت ولی چوبه های دار را در سراسر کشور برپا کرد

علی‌ اخوان پور:

پس از افتضاح دولت احمدی نژاد، شبکه ولایت فقیه ابزار تحمیق و فریب را آنچنان تدارک دید تا علاوه بر چند میلیون مزدور و جیره خوار، لایه هائی از مردم را هم بپای صندوق رای آورند و به جهانیان وانمود کنند که ایران کشوری آزاد و انتخابات  دمکراتیک است. رژیم موفق به فریب و خرید گروهی از عوام شد و با چاشنی سنتی تقلب انتخاباتی "حماسه آفرینی" کرد. از آن پس روحانی همه جا با استناد به حمایت سیاسی لایه های کودن جامعه، تلاش دارد تا بر ماهیت نظام جنایت پیشه و تاریخ خونبار 35 سال گذشته اسلام و اسلامگرایان سرپوش بگذارد.
روحانی در حاشیه چهل و چهارمین اجلاس مجمع جهانی اقتصاد داووس، در مصاحبه با شبکه تلویزیونی سی‌.ان.‌ان آمریکا به تشریح سیاست‌های دولت "تدبیر و امید" پرداخت و ادعا کرد: "من منتخب یک ملت هستم و همه ارزش در اینجاست که ملت ایران در انتخاباتی آزاد و رقابتی حضور پیدا کرده و فردی را به عنوان رییس‌جمهور انتخاب کردند که شعار او اعتدال و عقلانیت بوده و می‌خواهد با دنیا تعامل سازنده داشته باشد، بنابراین دولت یا رییس‌جمهور مهم نیست و آنچه اهمیت دارد نظر ملت ایران است و دولتی که انتخاب شده این ملت است."
کسانی که بستر روضه خوانی ملاحسن در وصف ماهیت جمهوری اسلامی را فراهم کرده اند، نقش ستون پنجم اسلام و اسلامگرایان و مقام سلمان های پارسی ستیز را در سنگر آخوندها بر عهده گرفتند، آنها بعنوان اقلیتی نادان در هیبت لوء دهندگان  راههای مخفی نفوذ دشمن به قلعه ملت، سرنوشت اکثریتی دانا و از نظام روی برگردانده را به حکومت فریبکار و خائن سپردند.
جاده فرش کنان استبداد و دیکتاتوری چشم بر تهاجم سیاسی، نظامی، دینی، آئینی و فرهنگی آخوندهای بیگانه پرست بستند تا غرور، هویت ملی و تاریخی ایران و ایرانیان نه تنها مورد توهین ، تحریف و تحقیر ملاها قرار گیرد، بلکه  ایران با دین، فرهنگ و منش متجاوزان به جامعه جهانی معرفی شود و "غرور ملی" تا فناوری هسته ای تقلیل یابد. دیروز ملاحسن روحانی موضوع فناوری هسته‌ای را جزو "غرور ملی" ایرانیان دانست! در حالیکه سیاست هسته ای از جنبه های زیست محیطی، اقتصادی و سیاسی خلاف منافع ملی ایرانیان بوده و چنین سمتگیری هائی تنها در خدمت سلطه طلبی پان اسلامیسم و تداوم استیلای اسلام و اسلامگرایان بر ایرانیان است.
ملاحسن روحانی در روضه های انتخاباتی از آزادی زندانیان سیاسی سخن گفت ولی چوبه های دار را در سراسر کشور برپا کرد و بجای اقدام بلادرنگ برای آزادی زندانیان سیاسی؛ شانه  بالا انداخته و  بیشرمانه گفت : "هیچ‌کس برای همیشه در زندان و حصر نمی‌ماند". این موجود بی اراده باز بر نقش ملیجکی خود برای خامنه ای تاکید کرد و گفت "سیاست‌های کلی در اختیار رهبری معظم انقلاب بوده و پس از آن در مقام عمل و طراحی صرفاً در اختیار دولت است."  او مسئولیت دولتی را تقبل کرده است که تنها نقش طوطی دیکتاتور  را دارد.
میدان عمل و عمر موثر عاملان اجرائی نظام فقاهتی در چارچوب تحقق وظایف سیاسی و اجرائی محوله توسط رهبر تعریف می شوند و هیچ‌ نظامی نمی تواند ملت ایران را برای همیشه در زندان استبداد، جباریت و ارتجاع اسلامی نگه دارد. وظیفه خاتمی پیشگیری از کانونی گشتن مبارزه بر سر نفی کلیت جمهوری اسلامی بود که با تحمیق بخش هائی از جامعه (لوء دهندگان راههای مخفی قلعه ها) روند وفاق عمومی برای رودرروئی با کلیت نظام را بتعویق انداخت. هنگامی که تاریخ مصرف خاتمی پایان یافت، رهبر عذر او را خواست و چون دستمال مصرف شده با او برخورد شد.
احمدی نژاد از درون صندوق های رای رهبر سر درآورد تا تشتت و وارفتگی نظام را بر طرف کند، ولی شکاف حکومتی را تعمیق داد، نظام را لرزانتر کرد و بزرگترین انشعاب را در جمهوری اسلامی ایجاد بوجود آورد. جمهوری اسلامی در دوران احمدی نژاد به نقطه عطف انزوا و بی آبروئی و انزوای داخلی و بین المللی رسید که از زیر عمامه شعبده باز نظام، "کبوتر" (بخوانید روباه بنفش) تدبیر و اعتدال بیرون پرید.
عمر موثر کبوتر ولی فقیه چارچوب و زمانبندی مشخصی دارد و هموار نابع و مشروط به اراده کفترباز انقلاب اسلامی است. او نمی تواند چیزی جز سنتز خمیرمایه خاتمی و احمدی نژاد باشد. آنچه در معادلات حاکمان مورد کم لطفی قرار می گیرد، همانا تغییر روانشناشی و مطالبات ملی، آزادیخوانه و دمکراتیک ملت ایران برای رهائی از رژیم نکبتبار اسلامی است. تغییرات در بطن جامعه آرام و پیوسته صورت می گیرد و نیروی عظیم ایراندوست، آزادیخواه و تبعیض ستیز صفوف خود را از جبهه ارتجاع جدا می کنند! روحانی راست گفت که هیچکس برای همیشه در زندان و حصر نمی ماند؛ چراکه مرگ جمهوری اسلامی حتمی است!!!